صاحبِ لوح و قلمی یا علی
مظهرِ جود و کرمی یا علی
واسطه ی فیضِ خدا بر زمین
بعدِ پیمبر خلفِ اولین
ساقیِ میخانه ی جامِ غدیر
حکمِ بلا فصلِ نبی را بگیر
چشمه ی خوش نوش گوارا تویی
برکه ی جاری و مُهنٌا تویی
شهرتِ نامِ تو همان حیدر است
کیست که نامش ز همه بهتر است؟
وارث و میراثِ نبوٌت تویی
میوه ی پُر بارِ امامت تویی
نورِ نبی از رخِ تو آشکار
شاخه گلِ حضرتِ پروردگار
باغِ ولایت ز تو معنا شود
قطره ز اکرامِ تو دریا شود
نورِ بهشت از رخ زیبای توست
چشمِ خدا غرق تماشای توست
زینتِ محراب و مصلٌا علی
رهبرِ ما عالی اعلا علی
کام تو شیرین بَود از زمزمت
کعبه شکافد ز سرِ مقدمت
کعبه همان سینه ی اعجاز توست
دامن او خانه ی آغازِ توست
کعبه سر از نام تو زیبنده شد
از سرِ الطاف تو فرخنده شد
تا که خدا نامِ علیت نهفت
کعبه به آوازه ی عزّت شکفت
ای که تویی تحفه ی عیدِ غدیر
نامِ تو در تاجِ امامت امیر
رازِ تو معنای ولایت بوَد
حکمِ نبی از تو اجابت بوَد
مشعلِ تابان هدایت تویی
در دو جهان مایه ی عزّت تویی
عالم ما سر به سلامت بوَد
کیست که کتمانِ مقامت بود؟
خلقِ جهان را سبب و علتی
سنگِ بنایِ همه ی خلقتی
بر سر ما مائده ی رحمتی
روزِ جزا شافی این امتی!
شاعر : هستی محرابی
- پنج شنبه
- 16
- آذر
- 1396
- ساعت
- 7:17
- نوشته شده توسط
- احسان نیکخواه
- شاعر:
-
هستی محرابی
ارسال دیدگاه