داداش حسن داری میری ما بی قراریم
تو هم بری اینجا دیگه هیچکی نداریم
جدّا وُ جدّه، باب و مادر همه رفتن
دیگه سرو رو شونه های کی بذاریم؟

حسن نرو بدونِ تو زینب می میره
حسین ازم بهونه ی تو رو  می گیره

داداش حسن تو رو خدا اینجا غریبیم
تو آتیشِ دردیم و امّا بی طبیبیم
خودت که میدونی ز بغض و کینه حتی
از بوی قبرِ جدّمون هم بی نصیبیم

حسن نرو بدون تو زینب می میره
حسین ازم  بهونه ی تو رو می گیره

مدینه بعدِ تو میشه دنیای ماتم
ما میمونیم و کوچه های غربت و غم
جا واسه ی همه  پُرِه اِلا برای
زهرای مظلوم و علی و بچه ها کم!

حسن نرو بدونِ تو خواهر می میره
 حسین ازم بهونه ی تو رو می گیره

شاعر : هستی محرابی