عمو، تو رو به جونِ پدرم (2)
عمو، آخه بزار منم برم (2)
عمو، مگه من از کی کمترم، عمو (2)

مرو، لاله ی باغِ چمنم
 مرو، ماهِ دو چشمِ روشنم
مرو، ای یادگارِ حسنم

ای عمو جون خواهشم رو کن اجابت، اذنِ میدونم بده تو (2)
چون که من دارم به سر شوقِ شهادت، اذنِ میدونم بده تو (2)

برم، تا واردِ میدون بشم (2)
برم، چون عاشق و مجنون بشم
برم، تا غوطه ور در خون بشم (2)

حالا که میری عمو خدا به همرات، ولی هیهات، ولی هیهات!
امونت تو رو به من سپرده بابات، ولی هیهات، ولی هیهات!
حیفِ اون جوونی و اون نازِ چَشمات، ولی هیهات، ولی هیهات!
عمو جون فدا تووُ اون قدّ و بالات، ولی هیهات، ولی هیهات!

 عمو، در جونِ من موجِ غم ات
عمو، چطور کنم مجسم ات
عمو، اگه بیوفته علم ات

جمله زنهای حرم از خیمه یکسر بر وداعش در غم و آه، در غم و آه (2)
اشکبار و دل غمین چون هاله ای بر گردِ اون ماه، گردِ اون ماه (2)

یارب، شد موقعِ آخر نگاه
یارب، بر حالِ مائی تو گواه
 یارب، باشی خودت پشت و پناه

داره میره ماهِ پاره سوی میدون، جنگِ با خصمِ ستمگر (2)
می زنه چون شیرِ غرّان اون چنون بر قلبِ لشکر، سبطِ حیدر (2)

دیدم، چون ماهِ تابون صورتش
دیدم، سرو و صنوبر قامتش
دیدم، مانندِ بابا غیرتش

نخلِ شمشادِ حسن شیرِ دلاور، شاهِ خیبر، قاسمِ من
میوه ی باغِ بتول ماهِ دل آرایِ پیمبر، قاسمِ من
در نبردِ اهرمن چون ذالفقارِ دستِ حیدر، قاسمِ من

 جونم، ای جونِ مجنونِ حسن
جونم، ای شمعِ ایوُن حسن
جونم، ای روح و ریحونِ حسن
جونم، آرامشِ جونِ حسن

ای گلِ نا شادِ من ای نخلِ امیدِ برادر، چه بلا اومد سرِ تو
جسمِ تو صد پاره پاره غرقِ در خون، شد سرو پا پیکرِ تو

دیدم، ای شاخ و برگِ نسترن
گشتی، در لجّه ی خون غوطه زن
گشته، رختِ عروسی ات کفن
جونم، ای یوسفِ گل پیرَهن

من خودم دیدم همه بال و پرت ریخت، ای عمو جون، ای عمو جون
اون چنون ظالم زد و مغزِ سرت ریخت، ای عمو جون، ای عمو جون
استخونِ پهلوی تو مثلِ مادر، خونِ حلق ات مثلِ بابا، یا زهرا
نا نجیب شمشیرو جوری بر تو زد که، دل به همراهِ جگر ریخت، مثلِ بابا
 
ای گل، چقد تیر ریخته رو تنت
ای گل، شد تکه تکه بدنت
ای وا، شکسته خُمِ عسلت
دردا، پُر شده از خون دهنت

پهلوی تو پاره وُ در خون شناور، مثلِ بابا، مثلِ مادر
گشته تکرار ماجرای کربلا در کوچه ها وُ آتشِ در، وایِ مادر،
همچو گل در خاک و خون گشتی تو پرپر، لعنتِ حق بر ستمگر
زخمِ هر جای تنت چون زخمه های یاسِ کوثر، وای بابا، وایِ مادر

قاسم، ای سینه ی عشّاقِ من
قاسم، تازه نهالِ باغِ من
قاسم، ای سینه ی پُر داغِ من

یادِ مادر یادِ بابا یادِ بستر، یادِ غمهای مدینه، یا زهرا
لخته ی خون و جگر، پنهون کنه تا زینبش اونو نبینه، وای زهرا
کوچه ها وُ تازیونه آتیش در، زخمِ پهلو میخِ سینه، وای زهرا
وا از اون ظلم و ستم ها، وایِ از اون بغض و کینه، یا زهرا یا زهرا

ای وا، از داغِ بابا ای خدا
ای وا، شد کوچه بلوی ای خدا
ای وا، تابوت و تیرها ای خدا
ای وا، خون گشته دریا ای خدا
ای وا، پرپر شدن در کربلا
ای وا، گلهای زهرا ای خدا

شاعر : هستی محرابی