کاش همین جمعه ظهورِ تو بود
در همه جا جشن و سرورِ تو بود

کاش همه مسجد و محرابِ ما
آینه پردازِ حضورِ تو بود

از حرم فاطمه  تا جمکران
بزمِ گل افشانی نورِ تو بود

کاش که بر روی لبِ عاشقان
زمزمه ی شعر و شعورِ تو بود

کاش سری واردِ قم می شدی
وارد ِ بستانِ  نهم  می شدی

پرتوِ این  شهر همه ایزدی
یک سری بر عمّه ی خود میزدی

عمه ی تو دستِ شفاعت بوَد
صاحبِ ابوابِ کرامت بوَد

حضرتِ معصومه عزیزِ خدا
دخترِ والای  امامت بوَد

صحنِ  شبستان تو را منتظر
سینه ی او تشنه ی دریای مهر

پس تو کجایی پسر فاطمه
زرد شده چهره ی عالم همه

خاک رهت سرمه ی چشمان ما
عشق تو سرلوحه ی ایمان ما

ما همه تن چشم به راهِ توییم
مست ز یک ذرّه نگاهِ  توییم

عالم ما منتظرِ  روی توست
جانِ  جهان عاشقِ ابروی توست

کی شود این فاصله ها کم شود
نورِ تو در دیده مجسّم شود

شاعر : هستی محرابی