میلاد حضرت زینب(س)

کسی که عشق را بر من بیآموخت
کسی که از شرار شعله‌ها سوخت
کسی که همچو شمع شب برافروخت
کسی که لب به غیر ذکر او دوخت
کسی جز حضرت لیلا نباشد
کسی جز زینب کبری نباشد
**
سحر ساقی ز جام کوثری مست
تمام هستی از پیغمبری مست
همه دردکشان زان ساغری مست
که آن ساغر ز دست دلبری مست
که شد از شور مستی مست عالم
نه عالم بلکه آدم تا به خاتم
**
خدا میخواست سینه پر بلا کرد
نوای نی ز سوز نینوا کرد
تمام عشق را در انما کرد
از این میلاد کامل کربلا کرد
نه زین اب که زینت بر خدا شد
مراد و ملجا اهل ولا شد
**
نه حرفی از زمین و از زمان بود
نه حرفی از مکان و لامکان بود
نه حرفی از قلم نه از بیان بود
نه از دوزخ نه از خلد و جنان بود
سخن از درد بود و از دوا بود
سخن از اهل بیت مصطفی بود
**
به روز خلقت عالم خدا گفت
سخن از پنج انوار هدا گفت
ز زهرا و علی و مصطفی گفت
خدا از کربلا با انبیا گفت
دو عالم ختم گردد از عنایت
امید هر دو عالم با شفاعت
**
من از روز ولادت تا به محشر
نوا و نغمه‌ام الله اکبر
شدم سرمست از ساقی کوثر
بود فخرم به زینب گشته نوکر
شفیعانم همه آل عبا شد
تمام درد هجرانم دوا شد