مدیحه‌حضرت‌عالمه‌ی غیرمعلمه
یعنی زینب‌کبری سلام الله علیها

بنام نامی زینب سخن کنم آغاز
اگراجازه دهدزین‌سخن کنم اعجاز
ملیکه دو جهان بعد حضرت مادر
که دستهای نیاز همه به سویش باز

عقیله‌العرب خانه ولای علیست
میان حنجره‌اش صوت دلربای علیست
عفیفه‌ای‌است‌چوزهرافصیح‌چون‌حیدر
چونای‌نی‌بخروش آمده نوای علیست

خلاصه‌ای زحدیث‌کساست‌این‌دختر
تمام آبروی کربلاست این دختر
سرم فدای قدمهای استواری که
به‌راه‌کوفه وشام بلاست این دختر

همانکه نایبه الفاطمه در عاشوراست
همان مفسر قرآن حضرت طاهاست
همانکه حافظ خون شهید بیکفن است
ز سوی حضرت دادار زینب کبراست

روایتی‌ست ز ختم رسل مرا برلب
مرور میکنم آن را همیشه‌وهر شب
ثواب گریه‌ی برحضرت حسین و حسن
تمام گشته خلاصه به اشکِ بر زینب

به‌شصت‌ونه که‌رسیدم به‌حیرت‌افتادم
نگاه حضرت زینب نموده امدادم
حریم عشقِ دمشقم پناه عالم شد
که هستیم به تمنای این حرم دادم

مدافع حرمم عمه جان مرا دریاب
ادب به حرمت شخصیت‌شده آداب
به روی بام حریم تو پرچم عباس
که مَحرم حرم و تربتت نشد مهتاب