داغ تو را بهانه گرفتم گریستم
از قبر تو نشانه گرفتم گریستم

یک گوشه از محلّه ی غم آشنای تو
با یادت آشیانه گرفتم گریستم

از کوچه های شهر گذشتم یکی یکی
وقتی سراغ خانه گرفتم گریستم

با ماجرای هیزم و آتش دلم شکست
یک روضه محرمانه گرفتم گریستم

گوشم شنید آه تورا بین شعله ها
تا ردّ تازیانه  گرفتم  گریستم

مقتل نوشته شانه ات از کار مانده بود
بر موی خود که شانه گرفتم گریستم

مضمون توعنایت محض است بی گمان
تا حسّ ِ شاعرانه گرفتم ( گریستم)