‍#حماسه ی_حضور_۹_دی



لرزه بر کاخِ ستم افتاد، کی؟

از تجلّیِ حضورِ نُهِ دی



از دلِ گرد و غبارِ فتنه ها

رونقِ بازارِ کارِ فتنه ها



شد برون از پرده دستانی پلید

پا به میدان می نهد جُندِ یزید



سینه ها مَملوِِّ بغض و کینه ها

آرزوی خفته ی دیرینه ها



این گمان که وقتِ ریشه کردن است

خونِ ملّت را به شیشه کردن است



از دلِ آن قومِ پستِ نابکار

نقش های مخملی شد آشکار



آن طرف خورشیدِ دشتِ کربلا

موج موج آهِ خروشانِ خدا



می رسد سِنجِ عزای کاروان

درد روی شانه های عاشقان



هم زمان شد سینه ی ذلّت سِپَر

خشم در اوجِ شرارت شعله ور



بیرقِ سرخِ حسین آتش زدند

داغِ دیگر بر دل و جانش زدند



کیست اینجا بر حسین یاری کند؟

در رکابِ او علمداری کند؟



ناگهان دستِ خدا بالا گرفت

نور آمد جای ظلمت جا گرفت



زین حماسه عالمی غرقِ شگفت

نُهِ دی اعجازِ عاشورا گرفت



کربلا در اوجِ غربت روضه شد

داغِ زینب بارِ دیگر تازه شد



خونی از چشمِ عزاداران چکید

از برای غربتِ شاهِ شهید



کربلای دیگری بر پا شده

دردها جوری دِگر معنا شده



آن زمان خونِ خدا آمد به جوش

ملّتی دندان مسلّح در خروش



تا به یُمنِ رهبریِ تیز هوش

آتشِ فتنه گران گشته خموش



آنچنان حق بر عداوت چیره شد

چشمِ دنیا زین بصیرت خیره شد



این تَجلّی تا کجا عزّت گرفت

دیده ی تاریخ هم عبرت گرفت



نُهِ دی یعنی تجلّیِ حضور

هم ولایت هم بصیرت هم شعور



نُهِ دی یعنی نمادِ افتخار

گشته یوم اللهِ دیگر ماندگار



حیله ی حیله گران خُنثی شده

نامِ آنان نفرتِ دلها شده



تا ابد و تا ابد و تا ابد

دشمنِ دین خدا رسوا شده





هستی محرابی