نوحه به سبک منم آواره بین کوفه...

به خاک غربت سر گذاری - غریبانه جان می سپاری
   مگر تو فرزندی نداری - بی بی جان
پسرهایت امشب کجایند - که وقت تشییعت بیایند
  همه کربلا سر جدایند - بی بی جان

واویلا
 زبس دست خود روی سر می کوبی
زده پینه دستان تو ای بی بی
بمیرم غریبی
 
‌      تو که ندیدی صحرای کربلا
     چگونه میشد سرها ز تن جدا
      امیر عالم در زیر دست و پا
        سیدتی یا ام البنین مدد

امان از ان روز پر از غم - مدینه شد غوغای ماتم
   که زینب امد با قدی خم - واویلا

رشیده بود و شد خمیده -صدا زد با اشک دو دیده
    خودم دیدم راس بریده - واویلا

مادر جان - همه هستی ام را به غارت بردند
من و بچه ها را اسارت بردند
- به میخانه بردند
    بدون عباس محمل نشین شدم
    میان بازار زارو حزین شدم
   اشاره با دست ان و این شدم
       سیدتی یا ام البنین مدد

سر عباست بوده دعوا - نبودی مادر جان سقا
    ببینی قبر کوچکش را - واویلا
پس انکه فرقش شکستند - کنارش کوفی ها نشستند
    سرش را روی نیزه بستند - واویلا

   واویلا - به دور قمر هاله خون پیچید
عمود امد و چهره از هم پاشید - دو چشمش نمی دید

      به خنده میگفت نامرد نیزه دار
       نمودم اخر شیر عرب شکار
      بدون عباس شد خیمه تارو مار
‌          سیدتی یا ام البنین مدد