سیزده ماه رجب میلاد حضرت علی(ع)

ای نجفت قبله اهل یقین
آب وضویت شده ماءمعین
خاک قدمهای توعرش برین
ولای تو بر همه شد اصل دین
محور توحید به عالم تویی
روح به خاک و گل آدم تویی
هر که غمت داشت دگر غم نداشت
در دو جهانش چیزی کم نداشت
میل به یک جرعه‌ی زمزم نداشت
میان سینه با تو ماتم نداشت
عالم و آدم به تو گشت راغب
ناد علیً مظهر العجائب
وادی ایمن ز تو امن و امان
پیر کهنسال به عشقت جوان
وصف تو ممکن نبود با زبان
حسن تو پهنای همه آسمان
لنگرِهستی،تو شه لافتی
شاَن تو گشته آیه‌ی اِنّما
خدا شکاف داده بر خانه اش
بخاطر یگانه دُرد دانه اش
حقیقت است نه که افسانه‌اش
شمع است، عالم شده پروانه‌اش
تو شاه بیت غزل امیدی
سه روز در خانه بگو چه دیدی
در اعتکافِ خانه بنت اسد
ذکر لبش بود دمادم احد
میکرد خانه را مکرر رصد
میخواست از صاحب خانه مدد
کعبه همین عشق به سر داشته
که ناگهان شکاف برداشته
فاطمه خارج شده با احترام
به پیش پاش عالمی در قیام
داده ز عرش جبرئیلش سلام
گفته خدا علی نهادش نام
پر ز می وجود پیمانه شد
نام علی زینت این خانه شد