گُل باغ جنان ، موسی بن جعفر (ع)
امام اِنس و جان موسی بن جعفر

عزیز مصطفی و جان حیدر
گلِ زهرا نشان ، موسی بن جعفر

ز وصف آنهمه ایثار و تقوا
بوَد قاصر زبان ، موسی بن جعفر

بُرون سینه ی هر شیعه ی تو
بوَد نورت عیان ، موسی بن جعفر

میان خلق عالم تا صف حشر
بوَد قَدرت نهان ، موسی بن جعفر

نه تنها نور چشم شیعیانی
تویی جان جهان ، موسی بن جعفر

به جسم شیعه تا صحرای محشر
تویی روح و روان موسی بن جعفر

تو باب حاجت کُلّ جهانی
چه حاجت بر بیان موسی بن جعفر

ز سوز داغ جانسوزِ تو ای گُل
شده اشکم روان ، موسی بن جعفر

تمام شیعیان با اشک و ناله
گرفته این زبان موسی بن جعفر

به دستِ دشمن بی دین و کافر
بهارت شد خزان موسی بن جعفر !

تو و زندانیّ هارون ملعون ؟
که میکرد این گمان موسی بن جعفر ؟

طلب کردی چو زهرا ، مرگ خودرا
ز ظلمِ بی امان ، موسی بن جعفر

شدی حاجت روا با زَهر سِندی
رضا گرید نهان ، موسی بن جعفر

شهید زهرِ کین گشتی تو مولا
به دور از خانمان ، موسی بن جعفر

کنار پیکرت بر جسر بغداد
همه بر سر زنان ، موسی بن جعفر

رضای تو کنار پیکر تو
شده قامت کمان ، موسی بن جعفر

شب سوگ و غم تو ، دیده گریان
بوَد صاحب زمان موسی بن جعفر

« رضایم » عبد درگاهت ، ز دیده
شده اشکم روان موسی بن جعفر