ای پرستوی علی گو چه شده بال و پرت
چشم وا کن مگر افتاده علی از نظرت

تو سپر بهر علی در وسط کوچه شدی
پشت در هم سپر سینه ی تو شد پسرت

کاشکی زودتر از تو بروم تا؛بانو
خبر سوختنت را ببرم بر پدرت

دستمالی به سرت بسته ای و میسوزم
به گمانم که در سوخته خورده به سرت

حسن از غصه ی تب کردن تو تب کرده
نکند باز به آن کوچه فتاده گذرت

دست بردار زدیوار و کمی راه برو
سخت باشه به تو؛ انگار شکسته کمرت

******

شائق