یا امام کاظم(ع)

طاقتش نیست زدرد جگرش خم شده است
دل اودر یم خون زورقی از غم شده است

سالیانی است که محبوس به محبس باشد
در ودیوار به او مونس وهمدم شده است

روزگاریست که دلتنگ همه خویشان است
کار او بهر رضا(ع)اشک دمادم شده است

هفتمین ماه امامت شده مسموم زکین
همچو آبای خودش قاتل او سم شده است

سم اثر کرده واز بعد سه روزی که گذشت
بهر او مرگ غریبانه مسلم شده است

دوست دارد پسرش را دم آخر بیند
پیش چشمش رخ زیباش مجسم شده است

همچو زهرا(س) زخدا کرده طلب مرگش را
شادمان است که اسباب فراهم شده است

روح او شد زبدن سوی خدا راهسپار
غرق اندوه همه آدم وعالم شده است

تا سه روزی بدن اطهر او دفن نشد
گوییا موسم عاشور محرم شده است

کاظمین است مزارش، خدا قسمت کن
دل من تنگ حرمهای معظم شده است