#امام_حسين_ع
 خداوند در سوره ماعون آيه ٢ مى فرمايد : فذالك الذى يدع اليتيم يعنى : اين همان كسى است  كه يتيم را مى راند ، آقاى قرائتى در تفسير نور آورده :( دعّ )يعنى راندن به سختى و خشونت و ترغيب ديگران است

از همينجا دلها را روانه كربلا مى كنيم ، آن لحظه اى را بياد مى آوريم كه دشمنان پس از شهادت امام حسين و يارانش و تسابق القوم على نهب بيوت آل الرسول و قرة عين الزهراء البتول دشمنان سبقت مى گرفتند بر غارت اهل بيت پيامبر و نور چشم حضرت زهرا سلام الله عليها ، اما سخت تر از آن لحظه اى بود كه سكينه دختر امام حسين آمد بر بالاى جنازه ى بى سر پدر

قَالَ الرّاوى: ثُمَّ اءَنَّ سُكَيْنَةَ اعْتَنَقَتْ جَسَدَ

الْحُسَيْنِ ع، فَاجْتَمَعَ عِدَّةُ مِنَ الاعْرابِ حَتّى

جَرُّوها عَنْهُ.

قَالَ الرّاوى: ثُمَّ نادى عُمَرُ بْنُ سَعْدٍ فى اءصْحابِهِ:

مَنْ يَنْتَدِبُ لِلْحُسَيْنِ فَيُوَطِّى الْخَيْلَ ظَهْرَهُ؟

فَانْتَدَبَ مِنْهُمْ عَشَرَةُ

سپس سكينه خاتون، جنازه پدر خود حسين عليه السّلام را در آغوش كشيد، پس گروهى از اعراب
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌جمع شدند و آن مظلومه را از روى نعش پدر جدا نمودند.
راوى گويد: پس از شهادت امام مبين، عمر سعد لعين در ميان اصحاب و ياران بى دين خود ندا در داد: كيست كه اجابت كند دعوت امير خود ابن زياد را درباره حسين به جا آورد و بر بدن او بتازد؟ پس ده نفر ولدالزنا اجابت آن لعين را نمودند ...
منابع
١- قرآن كريم سوره ماعون آيه ٢ و تفسير نور قرائتى
٢- ترجمه سوگنامه كربلا (ترجمه اللهوف) صفحات ١٧٤-١٧٥
البته با اين آيه مى توان گريز به روضه ى #حضرت_رقيه هم زد