خدایا منم مستِ میخانه ات
شبی آمدم بر درِ خانه ات
دلم را چنان پُر کن از یادِ خویش
شود مست و مدهوش و دیوانه ات
دلِ من نگیرد به هر جا قرار
بگردد فقط گردِ کاشانه ات
چراغی بیفروز در جانِ من
شود تا دلِ من چو پروانه ات
مرا مقصدی جز وصالِ تو نیست
خوشا گر بنوشم ز پیمانه ات!
#هستی_محرابی
- سه شنبه
- 1
- خرداد
- 1397
- ساعت
- 12:37
- نوشته شده توسط
- هستی محرابی
- شاعر:
-
هستی محرابی
ارسال دیدگاه