(یاکریم اهل بیت)

نوکری مُشکُ عَنبر آورده
چه!! گُلابی مُعَطَّر آورده
بار دیگر ز مقدمش یارش
گُلِ خنده زلب در آورده
شده مجنون و باده در دستش
که صبابوی دلبرآورده              
دلبری که پیمبرازعشقش
شکر حق را مُكَرَّر آورده
مژده آمد که مادر گیتی              
فاطمه!! جانِ اَطهر آورده
بهرِ حیدر امیرِ روزِ جزا                     
پسری همچو اختر آورده
پسری که امیرِ محتشم است
حسن ابن علی اباالکرم است

میدرخشد چو ماهِ تابان است     
تاجدارِ همه کریمان است
بوسه بر او چنان زَنَد احمد   
گوئیا بوسه اش به قرآن است          
در نگین ِ جمالِ زیبایش
علی و فاطمه نمایان است       
ز شکوه و تلاطمِ چشمش         
حوریان و فرشته حیران است    
زنمکدانِ طرحِ لبخندش                  
غرقِ شادی دل محبان است      
و به یمن قدوم او امشب!!!
رحمتِ حق به ما فراوان است
سائلی دم گرفته یار آمد
وارث تیغ ذوالفقار آمد

مرغ دل بهر ِعشق او پرزد  
بردر عاشقان او در زد      
چه مبارک شبی شده امشب      
ماه دامان فاطمه سر زد     
آن مهی که خدا سخایش را
هدیه کرد و به نامِ دلبر زد
خوش بحال کسی که جانانه
درِ بیتِ امیر خیبر زد
شد نصیبش محبت حسن و
حسن او را مدال نوکر زد
شکرلله که حق دل ما را
مُلکِ وقفِ کریمِ کوثر زد
زین سبب ما پر از بها شده ایم
از گدایان مجتبی شده ایم

زد قدم تا که دین عسل گردد
بابِ زیباترین عمل گردد
آفریده خدا کریم او را
تا که ممتاز و بی بدل گردد
مثل تنها::: امیرِ حق حیدر
بر عدو حضرت اجل گردد
ودگرباره چون شه خیبر
فاتحِ عرصه ی جمل گردد
دشمنان را زهم بپاشد او
مردِ نامی و بی مثل گردد
پسر شیرحق همان شیر است
چو علی باید او که یَل گردد
جان فدایش که مرحبا دارد
(سائل) از لطف او بها دارد