#مرثیه_شب_شهادت_حضرت_علی_ع
#کار_قدیمی

رفته از دارِ جهان، سیٌد و مولای ما
شد زمین و آسمان، غرقِ در شور و عزا
تسلیت بر شیعیان، دردِ این داغِ عظیم
بوی غم پیچیده بر، چهره ی ارض و سما

کشته شد از تیغ کین، سرور و سالارِ دین
سوگِ غم بر پا کنید، هر کجا ای مؤمنین
شیعه گشته بی پدر، خاکِ غم ریزد به سر
شالِ غم بر گردنِ، رَحمهً للعالمین

کشته شد مولای ما، حجّتِ قائم بیا
تسلیت وا تسلیت یا امامِ مجتبی (ع)

گردِ غم بِنشسته بر، منبر و محرابِ ما
ای خدا سوزد از آن، سینه ی بی تابِ ما
خیمه ی ماتم به پا، در زمین و آسمان
کشته ی عدوان شده، حضرتِ اربابِ ما

تا که تیغِ فتنه بر فرقِ قرآن آمده
فاطمه در روضه ی بیتُ الاحزان آمده
بغض دارد در گلو، غم به جانش شعله ور
در عزای همسرش، اشک ریزان آمده

کشته شد مولای ما، حجتِ قائم بیا
تسلیت وا تسلیت، یا امامِ مجتبی (ع)

فرق مولا حمله ی، ملحدِ کافر شده
آه و ماتم قسمتِ، مسجد و منبر شده
زین مصیبت الامان، داد از ظلمِ زمان
سینه می سوزد که چون، باغِ دین پرپر شده

شد حسین و هم حسن از غمِ او خون جگر
زینبین از غربت و داغِ بابا نوحه گر
دجله ای از اشکِ خون در زمین جاری کنند
رکن ایمان را شکست، دشمنِ پُر شور و شر

زین مصیبت جبرئیل، دستِ غم بر سر نهاد
آتشی بر خرمنِ، باغِ پیغمبر فتاد
شد ملائک اشکبار، در عزا لیل والنّهار
این زمان بود پرده از، چهره ی محشر فتاد!

کشته شد مولای ما، حجّتِ قائم بیا
تسلیت وا تسلیت، یا امامِ مجتبی (ع)

#هستی_محرابی