یا علی چشم تو نازم که بهشت دگر است
گرد و خاک ره تو اختر و شمس و قمر است

تو که جای خودت ای شیر خدا در مردی
قنبرت از همه دهر به والله سر است

بیشتر شک به خدایی تو مولا بکند
هرکه از شان حقیقی شما با خبر است

لشگری دید تو را و سپر انداخت زمین
صف مژگان تو لشگر شکنی بس قَدَر است

تیغ ابرو که چنین آخته ای یعنی که
جان عشاق علی در همه جا در خطر است

روسپید است اگر دُر نجف در حرمت
هر عقیقی ز غم دوری تو خونجگر است

«پله پله به ملاقات خدا می آید»
قدمی که طرف شهر نجف در سفر است

بس که ازعشق به تو دل شده سرریز ببین
صدف دیده چطور از غم تو پر گوهر است

هر زمین خورده علی گفت و علی بالش داد
دستگیری که خودش خسته و بی بال و پر است

داغ سنگین چه کس آه شکسته است تو را
سالها دست تو از بار غمت بر کمر است
**
رفتی و از لحدت می رسد آه تو هنوز
یاد آن آتش و هیزم کفنت شعله ور است

این ملجم زد و اما همه می دانستند
قاتل اصلی تو ضربه ی دیوار در است

گیرافتاد عزیز تو میان آتش
پر پروانه و آتش به خدا دردسر است

گرچه می سوخت ولی باز مقاوم استاد
گفت جانم به خدا بهر امام سپر است

تا در خانه شکست و نفسش بند آمد
همه گفتند دگر فاطمه عمرش به سر است

ناگهان ناله ای از پشت در آمد ای وای
شام عمر پسرم فضه بیا بی سحر است

هر که در آل علی آینه فاطمه شد
بیشتر از همه کس چشم ترش خون جگر است

مثل آن دختر ویرانه که بر پیکر او
یادگاراز سر هر بام و سر هر گذر است

بس که در راه زمینش زده شلاق ستم
بند بند تن او زخمی از این همسفر است

سر بابا که در آغوش گرفت او، گفتند
این سه ساله چقدر از پدرش پیرتر است

خواست تا خستگی اش همره جان در بشود
همه دیدند لبش روی لبان پدر است