باید به که گوییم پریشانی خود را
جوییم کجا یوسف کنعانی خود را

در پای تو لب تشنه زیاد است ولیکن
دریا مکن این دیده‌ی بارانی خود را

ما منتظر واقعیت بوده‌ایم آیا؟
خرج که نمودیم غزلخوانی خود را؟

در غیبت کبرایِ تو گم کرده‌ایم آقا
راه و روش و رسم مسلمانی خود را

ما را بطلب لایق دیدار تو باشیم
پنهان مکن آن چهره‌ی نورانی خود را