عمرت به سر آمد کجا بودی تو بنده ؟
از خالق خوبت جدا بودی تو بنده

از ما بدی دیدی مگر ای دلشکسته ؟
با ما چرا نا آشنا بودی تو بنده ؟

چشم انتظار توبه ات بودم بیایی
تا بخشم عصیانت ، کجا بودی تو بنده

همراه با اهل معاصی بوده ای تو
گاهی جسور و بی حیا بودی تو بنده

گاهی تجرّی در گناهانت فزون شد
مست معاصی و خطا بودی تو بنده

هر بار خواندم تا به شهرالله آیی
عازم به صحرای جفا بودی تو بنده

در ارتکاب جرم غرق شور بودی
بی حال هنگام دعا بودی تو بنده

یک نیمه شب رو سوی درگاهم نکردی
بی بهره از حال بکا بودی تو بنده

سرمایه ات جز کرده ی باطل نباشد
بی حاصل از یا ربنا بودی تو بنده

در نامه ی اعمال تو خیری نمانده
در زمره ی اهل ریا بودی تو بنده

جای زکات و خمس و ردّ مال ایتام
در رشوه خواری در ربا بودی تو بنده

نه حمد و تسبیحی ، نه شکریّ و نه ذکری
با نفس اما همنوا بودی تو بنده

با این همه زشتی تو را می بخشم آری
چون دوستدار مرتضی بودی تو بنده

در آتش قهرم نمی سوزد دلت چون
گریه کن خیرالنسا بودی تو بنده

از هر عذابم دور هستی که به هیئت
در حصن شاه کربلا بودی تو بنده

هر قطره اشکت شعله ها خاموش سازد
چون شیعه ی آل عبا بودی تو بنده