مدح امام حسین

از آن خوشم که شدم نوکر سرای حسین
تمام عمر شدم خادم و گدای حسین

به هر کجا که گذر کرده ام همی گویم
که پر زند دل من سوی کربلای حسین

هزار شکر خدا گویم و دلم شاد است
ثنا و مدح بخوانم همی برای حسین

خدا نیاورد آن روز را که من بشوم
جدا ز بیرق پر برکت ولای حسین

خدا کند که به گوش دلم دمی شنوم
ز سمت کرببلا می رسد صدای حسین

دوباره بغض گرفته میان حنجره را
که جمعه ها دل من میکند هوای حسین

خدا کند که رسد دست من به دامن او
که من مریضم و محتاج یک شفای حسین

وحید زحمت کش شهری