در مدینه شور و غوغایی بپا شد
شهر پیغمبر همه غرق عزا شد

این ندا در شهر پیچید،ایهاالناس
جعفر صادق به راه حق فدا شد

شیعیانش اشک ریزان،دل غمینند
رحلت ماه ششم از اولیا شد

بعد عمری نامرادی های دوران
شد شهادت قسمت وحاجت روا شد

حاکم ظالم به او زهری زکین داد
او جگر پاره مثال مجتبا شد

درد دل میداد او را پیچ وتابش
جان به قربانش قتیل اشقیا شد

حضرت کاظم گرفتش سر بزانو
حال بابا دید وگریان دیده ها شد

بعد ابلاغ وصیت بر وصی اش
روح مولا صادق از پیکر جدا شد

عالمان گشتند جمله بی معلم
خامش اندر این جهان نورالهدا شد

عرش حق بگرفت ماتم در عزایش
خاتم پیغمبران صاحب عزا شد

در کنار جد وبابا وعمویش
دفن شد،خاک بقیع او را سرا شد

جان بسوزد بهر قبر بی چراغش
بر رئیس مذهب شیعه جفا شد

شاعر:اسماعیل تقوایی