اِبن ربیع بر قلبم جفا کرد
از اهل خانه مرا جدا کرد
آه و واویلا آه و واویلا

نیمه شب می بُرد مرا از کینه
درکوچه های تنگ مدینه
آه و واویلا آه و واویلا

شرمی نکرد از مادرم زهرا
باتازیانه زد برمن اعدا
آه و واویلا آه و واویلا

با قدّخم و موی سپیدم
در پیِ مرکبش می دویدم
آه و واویلا آه و واویلا

باچه بی رحمی دشمن مرا برد
درکوچه ای که حیدر زمین خورد
آه و واویلا آه و واویلا

سوزانده منصور،پاتاسر من
تا اهانت کرد بر مادر من
آه و واویلا آه و واویلا

شد کفن جسمم در نوا هستم
یاد حسین و بوریا هستم
آه و واویلا آه و واویلا
******
شائق