شد بار چندم حرف پیغمبر زمین خورد.
یک بار دیگر سوره ی کوثر زمین خورد.

دستار او بر دور گردن، دست بسته.
در کوچه هم چون جد خود حیدر زمین خورد.

تا خانه اش در بین آتش سوخت، یاد از.
یک روضه کرد و ناله زد مادر زمین خورد.

از زیر پا تا جا نمازش را کشیدند.
مثل عمو حسن به صورت بر زمین خورد.

در آخر هر مجلس درسش که روضه است.
با ناله رفت از هوش و از منبر زمین خورد.

همراه یک بابای دل خسته به پای.
پیکر بی جان علی اکبر زمین خورد.

از خیمه تا گودال  قتله گاه ارباب.
بر سر زنان صد بار یک خواهر زمین خورد.

با سنگی از یک پیر زن از پشت بامی.
از روی عرش نیزه ها یک‌ سر زمین خورد.

یک نیمه شب دنبال مرکب تا که رفت او.
در هر قدم با یاد یک دختر زمین خورد.