همواره بود میل دلم سوی رضا
جایی نرود بجز در کوی رضا

دلدار منست وبر دوعالم ندهم
تاری که بود ز زلف وگیسوی رضا

زآنگه که شناختم خودم را بوده
دل در هوس مزار دلجوی رضا

بشنیده ام او ضامن آهو بوده
ای کاش شوم دمی من آهوی رضا

هر مضطر بیچاره بیابد آرام
در صحن وسرای پاک وخوشبوی رضا

میلاد رضا تولد نیکی هاست
ایران وجهان همه ثناگوی رضا

دلها همه شاد است وچراغان گردد
هرجا که بود شیعه ورهجوی رضا

خوش باد هر آنکه سنجش اعمالش
درحشر بود با ترازوی رضا

یارب مددی کن که به دنیا باشد
قول وعملم همیشه همسوی رضا

امید منست در شب اول قبر
افتد نظرم به روی نیکوی رضا

شاعر:اسماعیل تقوایی