#نذر_غربت_امام_محمد_باقر_ع
#نو_سروده_شنبه_ششم_ذی_الحجه

داغِ تو روشن می کند شمعِ محرم را
در شعله ی غم می کشاند جانِ عالم را

مثلِ پدر میراث دارِ کربلایی تو
چون از مسیرِ کربلا آوردی این غم را

قلبی شکسته داری و لبریزِ از آهی
بر گونه ات داری هنوز هم اشکِ نم نم را

درد است طفلِ چار ساله از سرِ بغضی
در قلبِ کوچک جا دهد این حزنِ اعظم را

کاری که با گل کرده است تیغِ عدو حتی
آسان دیده بر تنش وان جرعه ی سَم را

آقا! زیاد از کربلایِ تو نوشتتد و
اما دریغ آن درد و غمهای مجسم را

آن چشم هایت راویِ تصویرِ گودال است
در سینه ات جا داده ای این دردِ مبهم را

پیش از تو بر جدت ملائک روضه ها خواندند
با ندبه بابت زنده کرد این بزمِ ماتم را

با خاطراتِ درد می آیی ولی ای عشق
با محنتِ باران نشستی آهِ زمزم را

دلتنگیِ پاییز در جانِ تو جاریست و
غیرِ تو کس باور ندارد بغضِ شبنم را

صحنِ خرابت در نگاهِ گلشنم آقا!
زخمت فقط از کربلا آورده مرهم را

گلدسته های صحنِ تو در چشم ها روشن
گل کرده شعرِ کربلایت رنگِ پرچم را

امشب سلامم می رسد خاکِ بقیعِ تو
تا از تو گیرد روضه و اشک محرم را!

#هستی_محرابی