شکستم
رسوندم خودمو با قلب خستم
به زیر بیرقت ارباب نشستم
نپرس از من کجا بودم کی هستم
میون نوکرات منو بخر با اینکه ارباب خیلی پستم
خدایی
اگه گفتی کی هستی از کجایی
میگم یه کفتر جلد و هوایی
لونم بین دوتا گنبد طلایی
جواب من کی هستم از کجایم یک کلامه کربلایی
.غمت ارباب بیچارم کرد
تو کوچه ها آوارم کرد
فراق کربلای تو
زمین گیر و بیمارم کرد
.حسین ارباب ارباب ارباب
ـدوباره
میباره از چشای من ستاره
تو این شبا دل من بیقراره
به یاد شیش گوشه ات آروم نداره
دلش میخواد بیاد کربلا رو ضریح ارباب سر بذاره
فقیرم
به بند عشق تو ارباب اسیرم
منم نوکر تویی نعم الامیرم
به زیر بیرق هیشکی نمیرم
میمونم پای تو تا آخرش میون روضه هات بمیرم
جوونیم وقف روضته
پناهم تنها هییته
برات کربلای ما
تو دستای رقیته
حسین ارباب ارباب ارباب
محرم
مه ناله مه اندوه و ماتم
مه طبل و علم زنجیر و پرچم
عزادار و سیه پوش اهل عالم
واسه زخمای ارباب اشک چشما میشه مرهم
یه مادر
میاد با قامت خم ، قلب مضطر
میخونه نوحه عالم میشه محشر
به سینه میزنه همراه دختر
به یاد قتلگاه و تشنه ای و خنجر و گودی حنجر
میگه زهرا چشم گریان
سینه زنان لطمه زنان
حسینم کشته شد اما
تو غربت با کام عطشان
حسین ارباب ارباب ارباب
ستاره
واسه غریبیت آسمون میباره
سلامی به تو از دارالاماره
با چشم خیس و قلبی پاره پاره
ببین مسلمِ تو غریبه و تو کوچه ها یاور نداره
همون که
برات نامه نوشت کوفه مهیاس
به فکر کشتن اکبر لیلاس
نیا که صحبت از کشتن سقاس
بمیره مسلمت که صحبت از اسیری دختر زهراس
آقا برگرد جونِ زینب
که تنها میمونه زینب
نگاهی بر حال زار و
چشای پر خون زینب
حسین ارباب ارباب ارباب