• جمعه 10 فروردین 03

 محمد قاسمی

غزل امام حسین(ع) -(مي رسـد رزق مُـحـبّانِ اباعبـدالله)

4003
10

مي رسـد رزق مُـحـبّانِ اباعبـدالله
از سر سفره ي احسانِ اباعبدالله
نكند تا به ابد پيش كسي دست دراز
آن كه شد دست به دامانِ اباعبدالله
جاي دارد كه مِنا هم بشود قُربانش
هر كسي گفت به قربانِ اباعبدالله
روزِ محشر نشود مضطرب و سرگردان
هر دلي بود پريشانِ اباعبدالله
بيخود از خود شده هركس ز نوايي من هم
مستم از ذكرِ(حسن جانِ)اباعبدالله
ادّعـا كردن ما جاي خجالت دارد...
گـر وَهَب هست مُسلـمانِ اباعبدالله
از رُبابش بنويسيد كه او را دق داد
روضـه هاي لب عطشانِ اباعبدالله
بوسه اي زير گلوي ثمرش كاشت و گفت:
پـسـرم جان تو و جانِ اباعبـدالله
گرچه تكليف ز شش ماهه ي او ساقط بود
گفت: لبّـيك، به فـرمانِ اباعبدالله
گفت صبراً لكَ يا عشق،خدا وقتي ديد
ذبح شـد غنچه ي خندانِ ابا عبدالله
تاب آورد ولي آخر سر در گودال
گشت صدْچاك، گريبانِ اباعبدالله

  • چهارشنبه
  • 14
  • شهریور
  • 1397
  • ساعت
  • 10:36
  • نوشته شده توسط
  • ابوالفضل عابدی پور

برای بارگذاری فایل در سایت اکانت مداحی بسازید



ارسال دیدگاه



ورود با حساب گوگل

ورود کاربران