محیط عنایت
آن بانویی که عرش بود اوج رفعتش
ماراکجارهی است به قدروجلالتش
اخلاص جلوه ای است زنوریقین او
ایمان شکوفه ای است به گلزارطاعتش
صبرو وقارو حُجب وعفاف وحیا وشرم
آئینه بسته اند در ایوان عصمتش
شمسی است هم تجلّی شمس الشموس عشق
ازنوراوست مرحمت و جود و رأفتش
معصومه ای کـه بضعه ی موسی بن جعفراست
ازنوراولیا الهی اسـت فطرتش
آن گوهری که قلزم عصمت بپرود
تنها خداست باخبراز قدرو قیمتش
هم سیرت رسول خدا دروجوداوست
هم رحمت بتول هویدا ز رحمتش
این است بانویی که به محراب بندگی
غرق تجلیّات خدایی است خلوتش
برروی پیروان ولایت دراین دیار
دروازه ی بهشت گشوده زهجرتش
گرعطراهل بیت ازاین باغ می رسد
این جا گلاب وحی چکیده زصحبتش
آسوده اند مردم قم درپناه او
درنعمتند اهل ولا ازکرامتش
غوغاشودزجوش ملائک درآن حرم
وقتی که می رسندبه پابوس حضرتش
درآن حریم اهل ولایت نشسته اند
استاده اند خیل ملائک به خدمتش
برزائران روضه ی مینوسرشت او
بخشدخدابهشت به پاس زیارتش
اوآن کریمه ای است اوصاف وقدراو
گسترده است همچومحیط عنایتش
اوآن شفیعه ای است که درروزرستخیز
چشـم امید شیعه بودبرشفاعتش
هرکس که سرنهاد«وفایی»به خاک او
قدروشرف گرفت،زقدروشرافتش
- پنج شنبه
- 15
- شهریور
- 1397
- ساعت
- 12:0
- نوشته شده توسط
- سجاد
- شاعر:
-
استاد سید هاشم وفایی
ارسال دیدگاه