نوبت جنگ علمدار

نوبت جنگ علمدار آمد
در صف معرکه سردار آمد
پسر حیدر کرّار آمد
شیر لب تشنه به پیکار آمد
******
پرچم لشکر دین بر دوشش
صحبت شاه مبین در گوشش
بر سر زین فرس  با هیبت
عالمی گشته فقط مدهوشش

وادی کرب و بلا خیبر شد
ساقی تشنه لبان ، حیدر شد
پسر شاه عرب  مثل پدر
یک تنه در صف یک لشکر شد

نوبت جنگ علمدار آمد
******
حمله ور جانب اعدا می رفت
دیده اش تا لب دریا می رفت
یک تن و یک هدف و یک حمله
لشکر از هیبت او وا می رفت

ذوالفقارش به علی  می مانَد
رجز هاشمیان می خوانَد
ضربه در ضربه چه عاشورایی
لشکری را به عقب می رانَد

نوبت جنگ علمدار آمد
******
بر لبش ذکر خداوند جاری
افتخارش به علم برداری
بر زمین دجلة خون راه افتاد
ضربه هایش شده الحق کاری

یک ابالفضل و جهانی غیرت
یک علمدار  و جهادی هیبت
با وفایش شده بر تارک دل
این جهان گشته برایش هیئت

نوبت جنگ علمدار آمد
******
ساقی و افسر اردوی حسین
دیده اش بوده فقط سوی حسین
آن چنان ذوبِ  گُل فاطمه بود
دیده در آب روان  روی حسین

تشنگان دیده به راه قدمش
ذاکران مانده به زیر علمش
سروری از ته دل می خواهد
آستان بوسیِ خاک حرمش

نوبت جنگ علمدار آمد
******