غزل مناجاتی
پرتونگاه
یارب به اشک و.شعله ی آهم نگاه کن
«موی سفید و روی سیاهم نگاه کن»
تابرقی ازنگااه توسوزد گناه من
برکوله بار پُر ز گناهم نگاه کن
تارحمت تو دیده ی من پل زده زاشک
ای رحمت آفرین به نگاهم نگاه کن
ازفعل ناروا ز تو شرمنده ام هنوز
براشک من که هست گواهم نگاه کن
ای پرتو نگاه توما را چراغ راه
تامقصدم بیا و به راهم نگاه کن
وقتی نظـربه جانب خوبان خودکنی
هرچندمن بدم تو مراهم نگاه کن
بااشک شرم خویش«وفایی»به ناله گفت
شرمنده ام زتو به نگاهم نگاه کن
#حاج_سید_هاشم_وفایی
- شنبه
- 17
- شهریور
- 1397
- ساعت
- 10:28
- نوشته شده توسط
- سجاد
- شاعر:
-
استاد سید هاشم وفایی
ارسال دیدگاه