اَلا لشگر! اَنابنُ المجتبی قاسم
که من هستم یلِ آل بنی هاشم
اَنالقاسم
منم سبطِ نبیُ المصطفیَ الاحمد
منم نجلِ علیُ المرتضیَ الامجد
اَنالقاسم
منم پورِ یلانِ صحنهٔ صفین
حسین بنِ علی را نور هر دو عین
اَنالقاسم
کفن پوشم عموجان در رهت کوشم
که تا جام شهادت از کفَت نوشم
عموحسین
تو میدانی که شاگردِ ابالفضلم
به جان دادن مهیای چنین بَذلم
عموحسین
سر از پا کِی شناسم در رهِ قرآن
همه هستی براهت میکنم قربان
عموحسین
ز رزم من سپاه کوفه رسوا شد
به شمشیرم هلاکِ اَزرق امضا شد
عموجانم
عمو دریاب مرا جان از نفَس افتاد
برس یار تو از پشت فَرس افتاد
عموجانم
چنان زهرا عدو راهِ مرا هم بست
سُمِ مرکب جناقِ سینه ام بشکست
عموجانم