با تیغ و نیزه کشتند   داماد کربلا را
در خاک و خون کشیدند  یتیم مجتبی را
اجر حسن ادا شد   عموجان عموجان
دامادیم عزا شد  عموجان عموجان
جانم عمو عموجان عموجان عموجان۲
جز فاطمه نداند    احوال من چه شخت است  
با سنیه شکسته  نفس زدن چه سخت است
شکسته استخوانم  عموجان عموجان
برلب رسیده جانم عموجان عموجان
جانم عمو عموجان عموجان عموجان۲
مادر در انتظار و    اما خبر ندارد
این جسم پاره پاره   بردن دگر ندارد
من میزنم صدایت عموجان عموجان
آخر شدم فدایت عموجان عموجان
جانم عمو عموجان عموجان عموجان۲
روزی مدینه تیر از   جسم حسن کشیدی
امروز نیزه را از پهلوی من کشیدی
دیگر نفس بریدم عموجان عموجان
ببین چه قد کشیدم عموجان عموجان
جانم عمو عموجان عموجان عموجان۲