عباس جوان

عبّاس عبّاس ، علمدار حسین
سقّا سقّا ، به دربارِ حسین
تنها تنها ، ولی یار حسین
دریا دریا ، خریدار حسین
******
عبّاس جوان خواست خودش سقا باشد
آب آورِ عطشانکدة زهرا باشد
 
رخصت طلبید تا برود جانب علقم
تا نورِ امیدی به حرم برپا باشد
 
یا رفع عطش از لب طفلان بنماید
یا قتلگهش تشنه لبِ دریا باشد
 
با مشک تهی رفت به دستآوریِ آب
تا سینه تهی از شرر غم ها باشد
 
تنها به نبردِ سپهِ کوفه روان شد
می خواست اگر کُشته شود تنها باشد
 
در علقمه رفت تشنه ولی آب ننوشید
تا یادِ لبِ خشکِ شهِ بطحا باشد
 
تصویر صغیرانِ حرم در نظر او
پر غصه ترین غم به دلِ شیدا باشد
 
پرچم به سرِ دوش و علم در کفِ او بود
تا لرزه براندازِ تنِ اعدا باشد
عبّاس عبّاس ، علمدار حسین
******
می زد به تنِ دشمن غدّاره چو حیدر
آنگونه که یادآوریِ بابا باشد
 
مانند پدر ، دشمنِ دون زیر و زِبَر کرد
دست و سر و پا رویِ گِل صحرا باشد
 
با ضربة شمشیرِ ابالفضل دلاور
میدانِ نبرد ، هر نفسی غوغا باشد
 
در دور و برش مانده به صف لشکر کوفه
عزمش گُلِ رزمش به رُخش پیدا باشد
 
امّا چه کند ، حیف که تا خیمه رسیدن
مشکل تر از هر مسئلة دنیا باشد
 
بر تارکِ او ضربة فولاد نشاندند
تا فرق سرش چون علیِ اعلا باشد
 
گرچه به دو چشمانِ ترش نیزه نشسته
بر دیدن رخسار حسین ، بینا باشد
 
از خونِ تنش ساحل علقم شده رنگین
بی دست و لوا مانده ولی پویا باشد

عبّاس عبّاس ، علمدار حسین
******
بر مشک حرم مانده به جا نقشة دندان
نقشی که به دیوانِ وفا برجا باشد
 
لب تشنه لبِ آبِ روان ، غرقِ به خون شد
معناگرِ عشق و هدفی والا باشد
 
سردارِ حسین بودن و سرلشکرِ لشکر
زیبنده ترین وصفِ یل رعنا باشد
 
بر شامة جان ، بویِ ادب می دمد عبّاس
دل مستِ شمیمِ گل آن آقا باشد
 
سرمایة او مهر و وفا،جود و سخا بود
کی اینهمه در سینة او یک جا باشد
 
جز نور دلِ اُمّ بنین زادة حیدر
عباس که دلدار گل زهرا باشد
 
نازیم به ابالفضل جوان در همه ایام
سرپنجة او در دو جهان با ما باشد
 
آوایِ لبِ سروری و نوحه سرایان
در مدحت آن ساقیِ بی همتا باشد
 
تا ساقیِ بی دستِ حسین حضرت عباس
یاریگر آن ها به صفِ فردا باشد

عبّاس عبّاس ، علمدار حسین
******