عبداللهِ تو هستم
فرزند مجتبایم
همچون عباس و اکبر
من شیرِ کربلایم]
عمویِ مهربونم
شدی بی یار و یاور
اومدم تا بجنگم
یک تنه مثلِ لشکر
نمیتونم ببینم
سرِتو رو نیزه ها
یا که عمه همسفر
بشه با نامحرما
عبداللهِ تو هستم
فرزند مجتبایم
همچون عباس و اکبر
من شیرِ کربلایم
بند دوم
تا که شمشیرو دیدم
تویِ غربتِ نگاهت
دستایِ کوچیکم شد
سپرِ رویِ ماهت
دست من شده جدا
از بدن تو راهِ تو
شدم آخرین شهید
میونِ سپاهِ تو
عبداللهِ تو هستم
فرزند مجتبایم
همچون عباس و اکبر
من شیرِ کربلایم
بند سوم
دیدم اینجا رو لبهات
عطشِ خیمه ها رو
میزنم بوسه جایِ
تک تکِ نیزه ها رو
افتخارمه عمو
جون میدم رویِ تنت
وقتِ غارت، بدنم
میشه جایِ پیرهنت
عبداللهِ تو هستم
فرزند مجتبایم
همچون عباس و اکبر
من شیرِ کربلایم