در کربلا هماره دلم شور می زند
اینجا نمان دوباره دلم شور می زند
اینجا نمان عزیز دلم ، که به خاطرِ
خلخال و گوشواره دلم شور می زند
لشگر به روی لشگر دشمن اضافه شد
با این همه سواره دلم شور می زند
خیمه زدیم و صحبتِ برگشت ، مُنتَفی ست
چون نیست راه چاره دلم شور می زند
از گوش می کِشند همه ، گوشواره را
بر گوشهای پاره دلم شور می زند
ای وای بعدِ غارت گهواره ، بر رباب
با یادِ گاهواره دلم شور می زند
گفتم رباب ، نذر علی أن یکاد خواند
حیف است شیرخواره دلم شور می زند
آن نیزه دار، سمت علی اکبرت حسین
تا می کند اشاره دلم شور می زند
احساس می کنم که می اُفتد بدون تو
بر خیمه ها شراره ، دلم شور می زند
خون تو را مباح نوشتند کوفیان
والله یابن ثاره  دلم شور می زند