ای جمالِ قُدسی ات،چون قمر خوش آمدی
در خرابه نیمه شب،ای پدر خوش آمدی
ببین زِ طعنه ها و تازیانه ها
چه ها کشیده این سه ساله دخترَت
به راهِ دین و صِدق و عزّت و وفا
رقیه ات شده شبیهِ مادرت
سلامِ من،به قلبِ غم کشیده ات
سلامِ من،به اشکِ سُرخِ دیده ات
سلامِ من،به این سرِ بریده ات،شَهِ ولا
بابا حسین غریبِ دشت کربلا...
بِینِ کوفه تا به شام،در میانِ سِلسِله
رَأسِ تو به نیزه و،خنده بود و هِلهِله
خوش آمدی به این خرابه اِی پدر
به دردِ ما تو بهترین مُعالِجی
نموده اند اَلا امامِ عالَمِین
یهودیان به ما نگاهِ خارجی
ببین پدر شدم زِ غصه خسته و
بدونِ تو حزین و دلشکسته و
خمیده و به خاکِ غم نشسته و،پُر از بلا
بابا حسین غریبِ دشت کربلا...
ای به عرصه شرف،یکّه تازِ عالَمِین
ای سفیرِ کربلا،یا مَلیکَةَ الحسین
عنایتی به نوکرانِ دَرگَهَت
چو عابس و بُریر و مسلم و زُهیر
به راهِ مستقیمِ عشق اهل بیت
همه شوند عزیز و عاقبت به خیر
اَلا که گشت،قَدَت زِ بارِ غصه خم
مرا نما،به سوز و شور و اشک و دم
مدافعِ،حریم و حُرمَت و حرم،به هر کجا
حسین حسین غریبِ دشت کربلا...