حرّ تو بگو چه كردي با دلِ كاروانش
هر كه به همره اوست خشک شده لبانش
راه که بستي از او شرم و حيا نكردي
پيش خودت نگفتي واي ز كودكانش
رحم به دل ندادي تا كه كني تجسم
هق هقِ گريه هاي اصغر نيمه جانش
پيشِ خودت نگفتي طفل صغیر دارد
كرده مگر گناهي این همه نوجوانش
راه پرنده اي را بسته دو دست صياد
گشته ميان صحرا خانه و آشيانش
توبه نما تو اي حرّ از همه كرده هايت
از غصه ها که دادی بر دل خاندانش
خيز و بگو پشيمان از همه كرده هايم
قسم بده به نام مادرِ مهربانش
- پنج شنبه
- 22
- شهریور
- 1397
- ساعت
- 16:58
- نوشته شده توسط
- حسن فطرس
- شاعر:
-
حسن ثابت جو
ارسال دیدگاه