#زبانحال_امام_حسین_ع

وَ من موندم و شانِ تو تا کجاست؟
که پایینِ پایِ تو عرشِ خداست

چه عشقی تو داری در اون سینه که
سرا پات همه غرقِ شور و صفاست

چجوری مگه کشتنت که هنوز
غمِ داغِ تو، روضه ی کربلاست

چه کردی که اینگونه در پای تو
به هفت آسمون در سلام و ثناست

گلِ باغِ لیلا چی تو جونته
زمین و زمون مات و حیرونته

تو صورت به چون ماهِ پیغمبری
تُو سیرت همون هیبتِ حیدری

اذان گویِ بابا چی اومد سرت؟
چقد نیزه ها ریخته رویِ تنت

بلند شو گلم، تو تنهام مزار
پیشِ چشمِ دشمن، تو ناکام مزار

چرا نخلِ شادم شدی رنگِ خون
کی گفته تو رو من ببینم به چون

علی اکبر ای ماهِ کنعانِ من
دمی سر بزار  روی دامان من

گلِ خوش نسیمم مسوزان منو
به تن رختِ ماتم مپوشان منو

کدوم رنجِ خود رو شماره کنم
به زخمِ تنِ تو نظاره کنم!

#هستی_محرابی