‍#نذر_شب_عاشورای_حسینی
#با_سبک_مکن_ای_صبح_طلوع

چیست فردای کز آن ارض و سما با خبر است؟
عالم هستی همه از غم آن نوحه گر است
این چنین ولوله و غلغله وقت سحر است
از غم و غصه ی آن پرده به روی قمر است

شب شام عشر است، سینه ها در شرر است
که به فردای دگر، فاطمه بی پسر است

چیست فردای که عالم همه سرگردان است؟
چیست فردای که چشمان فلک گریان است
چیست فردای که بر نیزه سرِ قرآن است
چیست فردای چنین عرش خدا لرزان است

شب شام عشر است، شبِ قرآن به سر است
چون که فردای حسین، یمِ خون غوطه ور است

چیست فردای چنین، قلب خدا نالان است؟
جن و انس از غم این حادثه در افغان است
چیست فردای که در کرببلا طوفان است
گویند از قلب زمین خون خدا جوشان است
چیست فردای که جبریل امین گریان است
چیست فردای که سرها همه بر پیکان است

شب شام عشر است فاطمه خون جگر است
که به فردای دگر، سرِ نیزه قمر است

این چه عشقی ست که در خون حسین
می جوشد
این چه شوریست که جام از کف خون می نوشد
این چه رازیست کفن جای ردا می پوشد
این چه راهی ست حسین مقصد آن می کوشد

شب شامِ عشر است، شال ماتم به سر است
داغدارِ شهِ دین، حضرت خیرالبَشر است

چیست فردای زمین ماتم عظمی دارد؟
کربلا خیمه ی غم زینب کبری دارد
زانوی غم به بغل مهدی زهرا دارد
غم دل مرغِ هوا ماهیِ دریا دارد

شبِ شام عشر است، فاطمه خون جگر است
آتشِ فتنه گران، کرببلا شعله ور است

قلبِ عالم شرر است، شبِ خوف و خطر است
دشمنِ پست و پلید، هر طرف حمله ور است!

#شب_عاشورا_شب_راز_و
#نیاز_با_خدا_امام_حسین_ع
#هستی محرابی