‍#نذر_شب_عاشورای_حسینی
#با_سبک_شور

شب شب شور حسین، دل شده تُورِ حسین
جانِ جهان روشن از پرتوِ نورِ حسین (۲)

عشق چِها می کند، قالو بلا می کند (۲)
صورت هر خِطه را کرببلا می کند
زمزمه ی یا حسین، بین که چها می کند
نازم از این نامی که، درد دوا می کند (۲)

شب شبِ شورِ حسین، دل شده تورِ حسین
عالمِ هستی همه، محو حضور حسین

آه! فدایِ تو وُ، آن لبِ عطشانِ تو
آهِ عطش ناکِ آن، سینه ی سوزان تو
تا به فلک می رود، ناله وُ افغان تو
چاکِ گریبان کند، خواهر نالان تو

شب شبِ شورِ حسین، دل شده تور حسین(۲)
حلقه زدند قدسیان، جمله به دور حسین(۲)

آه! اگر قطع شد، دستِ علمدارِ تو
همّت دستان قطع، در همه جا یار تو
آه! چه ظلمی نمود، دشمن قدّار تو
من به فدای تو وُ، آن دل غمبار تو

شب شبِ شور حسین، دل شده تورِ حسین(۲)
زینبِ نالان بوَد سنگ صبورِ حسین(۲)

وای ز جور زمان، لرزه فتاد در جهان
تیره شده آسمان، غم دلِ کون و مکان
سر به عزا قدسیان، چشمِ زمین خون فشان
فاطمه بر سر زنان، آمده او از جنان

شب شبِ شورِ حسین، دل شده تورِ حسین
جان جهان روشن از پرتو نور حسین

باغ گلِ خاتم است، بی کس و بی همدم است
غلغله در عالم است، فاجعه ی اعظم است
کارِ جهان در هم است، ارض و سما ماتم است
هر چه بنالیم کم است، قلبِ خدا در غم است

شب شبِ شورِ حسین، دل شده تور حسین (۲)
عالم هستی همه محو غرور حسین (۲)

عشق تو را می خرد، به کربلا می برد
همرهِ این قافله، شامِ بلا می برد
گر تو بخواهی به هر، حال و هوا می برد
کرببلا خیمه ی، آلِ عبا می برد

شب شبِ شورِ حسین، دل شده تورِ حسین
عالم هستی همه محو شعور حسین

جان برادر بیا، محض رضای خدا
خاک فتادی چرا، خیز و علم کن به پا
خیز و برادر ببین، کوفه شده کربلا
شعله کشد آتش از، خیمه ی آل عبا

شب شب شور حسین، دل شده تور حسین
جانِ جهان روشن از، پرتو نور حسین

آه! تو ای زینبم، خواهر غم پرورم
بینی که از تیغ کین، کشته شده اکبرم
بینی که پرپر شده، لاله ی پیغمبرم
بعدِ علی آسمان، تیره شده بر سرم

شب شبِ شور حسین، دل شده تورِ حسین(۲)
زینبِ نالان بوَد، سنگِ صبورِ حسین(۲)

#شب_عاشورا_امام_حسین_ع_کربلا #اصحاب_با_وفا_بصیرت_و_معرفت
#هستی_محرابی