میروم

پیکرت بر روی خاک ومن زاینجا میروم
بی دفاع ودل غمین وزار و تنها می روم

بعد تو ای جان زینب شد اسیری سهم ما
روی نی سرهایتان همراه نی ها میروم

من فدای آن تن صدپاره وبی سایه ات
دفن نا کرده تن تو مانده بر جا میروم

سالها در کوفه بابایم علی بوده امیر
لیک اینک بر اسیری سوی آنجا میروم

درد زینب را همیشه تو شفا میداده ای
یک جهانی درد دارم بی مسیحا میروم

راه بعد از این پر از رنج وبلا باشد حسین
در ره ابلاغ پیغامت مهیا می روم

در همین یکروز زینب قد کمانی گشته است
بس مصیبت دیده وبا بار غمها میروم

روز اول آمدم همراه جمع اقربا
حال با همراهی سرباز اعدا میروم

بی برادرها، برادر زاده ها وبی پسر
داغشان بر دل، غریب وبی تسلا میروم

شعر:اسماعیل تقوایی