امام حسین(ع)به خیمه گاه آمد و برای بار دیگر با خانواده اش وداع کرد.آنها را به صبر و بردباری دعوت نمود و فرمود:
"لباس عزا به تن کنید و آماده بلا باشید و بدانید که خدا حامی و نگهدار شماست و به زودی از شرّ دشمنان نجاتتان خواهد داد.او پایان کارتان را خیر و خوبی قرار خواهد داد و دشمنانتان را عذاب خواهد نمود و در مقابل این بلاها انواع نعمت و کرامت را به شما خواهد داد.مبادا شکایت کنید!چیزی نگویید که از پاداشتان بکاهد".
آنها دورِ حضرت را گرفتند و چون پروانه به گرد شمع وجودش می گشتند.کودکان ناله می کردند و ترس و اضطراب آنها را پریشان کرده بود،یکی از حضرت آب می خواست،یکی می گفت:به جای امنی برویم و.....
امام حسین(ع)در این میان نگاه کرد و دید دخترش سکینه_که درباره او به فرزند امام حسن(ع)گفته بود او همیشه به یاد خدا ست_از دیگر زنان فاصله گرفته و دورتر از آنها ایستاده و گریه می کند،نزدِ او رفت و او را دعوت به صبر و بردباری کرد و به او تسلّی و آرامش داد.
?مقتل مقرم،ص۳۳۸_۳۳۹
?دارالسلام نوری،ج۱