امام حسین(ع)پس از شهادت على اکبر به خواهرش فرمود:
[یا اخْتاهُ اوُصیکِ بِوَلَدی الصَّغیرَ خَیْراً،فَانَّهُ طِفْلٌ صَغیرٌ وَ لَهُ مِنَ الْعُمْرِ سِتَّهُ أَشْهُرٍ_ خواهرم!به فرزند خردسالم نیکى کن، او خردسال است و تنها شش ماه دارد].
خواهر عرض کرد:
"برادرجان!این طفل به مدّت سه روز است که جرعه آبى ننوشیده است،از این گروه کمى آب بطلب!"
حضرت با شنیدن این سخن،طفلش را گرفت و به سوى دشمن روانه شد و فرمود:
[یا قَوْمِ قَدْ قَتَلْتُمْ أَخی وَ أَوْلادی وَ أَنْصارِی وَ ما بَقِی غَیْرُ هذَا الطِّفْلِ،وَ هُوَ یَتَلَظّى عَطَشَاً مِنْ غَیْرِ ذَنْبٍ اتاهُ إِلَیْکُمْ،فَاسْقُوهُ شَرْبَهً مِنَ الْماءِ_اى مردم!شمابرادر وفرزندان ویارانم راکشتید و کسى جزاین طفل که بى هیچ گناهى از تشنگى مىسوزد،نمانده است،او راباجرعه آبى سیراب کنید].
معالی السبطین،ج ۱،ص۴۱۸
- سه شنبه
- 3
- مهر
- 1397
- ساعت
- 13:41
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
ارسال دیدگاه