هرگه دلم شد غرق غم گفتم حبیبی یاحسین
با سوز سینه دمبدم گفتم حبیبی یاحسین
ای رشته ی حیات من، ای کشتی نجات من
درپنجه ی طوفان غم ،گفتم حبیبی یاحسین
عمری به یاد داغ تو، درگوشه ای ازباغ تو
با لاله های هم قسم،گفتم حبیبی یاحسین
برسوگ تو قابل شدم، چون لاله خونین دل شدم
با غنچه های سربهم،گفتم حبیبی یاحسین
هرجا دل من شدغریب، رفت از دلم صبروشکیب
درهاله ی درد والم،گفتم حبیبی یاحسین
ای آگه از راز دلم ،گرسائلی ناقابلم
بردرگه صاحب کرم ،گفتم حبیبی یاحسین
هرگاه با رنج وبلا،کردم سفر تا کربلا
وقتی رسیدم درحرم ،گفتم حبیبی یاحسین
هرگاه بارنج وبلا، کردم سفر تا کربلا
وقتی رسیدم درحرم،گفتم حبیبی یاحسین
ای نور سرنوشت من، شدبزم توبهشت من
دراین حریم محترم،گفتم حبیبی یاحسین
من زنده ام به بوی تو، با شوق وصل کوی تو
همچون« وفایی» دم به دم ،گفتم حبیبی یاحسین
- سه شنبه
- 17
- مهر
- 1397
- ساعت
- 0:33
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
استاد سید هاشم وفایی
ارسال دیدگاه