بارفتنت تمامی دنیا کبود شد
مانند آسمان دل صحرا کبود شد
چشمم کبود و چهره کبود و تنم کبود
در پیش دیده ام همه دنیا کبود شد
از ضرب تازیانه ی دشمن چه گویمت
بابا سه ساله ی تو سراپا کبود شد
یاسی سفید بودم و در این خزان درد
مثل بنفشه ها گلت اما کبود شد
همرنگ مادرت شده اینجا سه ساله ات
مانند مادرت که در آنجا کبود شد
عمه تمام راه سپر شد برای ما
از ضرب تازیانه ی اعدا کبود شد
قوم یهود بر سر ما سنگ میزدند
از ضربه های سنگ سر ما کبود شد
بر روی هر ترک ز لبت چوب می دوید
با دیدن لبت دل زهرا کبود شد
این نیمه جان به پاس حضور تو رو نماست
هر چند که از هجوم بلاها کبود شد
از ماتم رقیه وفایی به گریه گفت
قلب تمام اهل تولا کبود شد
- جمعه
- 20
- مهر
- 1397
- ساعت
- 13:19
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
استاد سید هاشم وفایی
ارسال دیدگاه