باز هم اربعین رسیده بیا
باز هم از تو بی‌خبر ماندم
عاشقانت زیارتت کردند
من ولی باز پشت در ماندم
روز و شب غبطه می‌خورم آقا
به کسانی که با تو مأنوسند
عاشق و بی‌قرار و بی‌تابند
دست و پای تو را که می‌بوسند
دیدن تو به من نمی‌آید
تو کجا و نگاه هر جایی
من اگر آن‌چه خواستی باشم
تو سراغم به خواب می‌آیی؟
نکند عاق کرده‌ای من را
نکند صبرتان سر آمده است
گر عتابم کنید حق دارید
هر گناهی ز من بر آمده است
خواستم تا ببینمت در خواب
به نگاهم اجازه داده نشد
خواستم تا به کربلا بروم
با رفیقان خود پیاده، نشد!
بین آن کاروان و جمعیت
چه کسی با تو هم‌قدم شده است؟
خوش به حال کسی که با گریه
با شما راهی حرم شده است
در حرم روضه‌خوان خودت هستی
روضه‌ی کاروان جان بر لب
بین روضه بلند می‌گویی:
به فدای تو عمه‌جان زینب...
تا رسیدند در دو راهی عشق
ساربان گفت که کجا برویم؟
پاسخی آمد از حریم حسین
همه گفتند کربلا برویم
تا رسیدند لحظه‌ای ماندند
در سکوتی که چهره‌ها شد مات
زد به سینه غریب بی‌کفنم
باز شد بغض عمه‌ی سادات
به زمین خورد از سر محمل
تیر غم‌ها به قلب بانو رفت
با ادب نیت زیارت کرد
سوی یارش به روی زانو رفت
خواست تا درد دل کند اما
مگر این گریه‌ها امان می‌داد
یک نگاهی به دور خود انداخت
سر خود را فقط تکان می‌داد
السلام علیک یا مظلوم
السلام علیک یا عطشان
السلام علیک یا بن علی
السلام علیک یا عریان
ای برادر نمی‌برم از یاد
که چگونه به خاک افتادی
زیر گرمای آفتاب آن روز
با لب تشنه، خسته، جان دادی
ای برادر نرفته از نظرم
اکبرت را که ارباً اربا شد
بعد عباس میر لشکر تو
پای دشمن به خیمه‌ها وا شد
به خدا ای عزیز لب‌تشنه
داغ یک قطره آب کشته مرا
بین این گریه‌های اهل حرم
گریه‌های رباب کشته مرا
غرق گریه رباب می‌گوید
که دل پاره پاره را بردند
با سه‌شعبه به روی دست پدر
طفلک شیرخواره را بردند
پسرم با خیال تو هر شب
دست بر سینه می‌فشارم من
گرچه ماندم خجالتت آن‌روز
ولی امروز شیر دارم من
گریه را کم کنید دخترها
کمی آرام اصغرم خواب است
گل نازم علی علی لا لا
مادرت چهل شب است بی‌تاب است
- چهارشنبه
- 2
- آبان
- 1397
- ساعت
- 12:12
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
مجتبی شکریان همدانی
ارسال دیدگاه