يكى از جلوه هاى روشن كمالات معنوى امام حسن عسكرى عليه السلام در دوران كودكى، خداترسى آن حضرت بود. نقل شده است كه در ايام كودكى امام، شخصى آن حضرت را ديد كه گريه مى كند و ديگر
كودكان به بازى مشغول اند، پنداشت گريه آن حضرت براى اسباب بازى است كه ساير كودكان دارند و او ندارد! به امام عرض كرد: برايتان اسباب بازى بخرم؟
امام فرمود: ما براى بازى آفريده نشده ايم.
پرسيد: پس براى چه آفريده شده ايم؟
فرمود: براى علم و عبادت.
پرسيد: از كجا چنين مى گويى؟
فرمود: از كلام خداوند (كه در قرآن مى فرمايد: )
أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّما خَلَقْناكُمْ عَبَثاً وَ أَنَّكُمْ الَيْنا لاتُرْجَعُونَ. (سوره مومنون آيه ١١٥)
«آيا مى پنداريد شما را بيهوده آفريديم و به سوى ما باز نمى گرديد؟ »
آن مرد تعجب كرد و گفت: تو كودكى بيش نيستى و گناه نكرده اى.
فرمود: مادرم را ديدم كه با چوب هاى بزرگ، آتش روشن مى كرد ولى موفق نمى شد. از اين رو، چوب هاى كوچك و نازك استفاده مى كرد (و با آتش زدن چوب هاى كوچك و نازك، چوب هاى بزرگ را آتش مى زد) و من مى ترسم كه از چوب هاى كوچك جهنمى باشم.
منبع
ره توشه عتبات به نقل از بستانى، دائرةالمعارف، جلد٧ صفحه ٤٥
- چهارشنبه
- 2
- آبان
- 1397
- ساعت
- 18:41
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
ارسال دیدگاه