آيت الله سید عباس قوچانی نقل کرده است که : مرحوم علی آقا قاضی معمولاً در حال تردد بین  نجف و کوفه بودند و من مطمئن بودم که ایشان پولی در بساط ندارد و برایم همیشه جاي سؤال بود که مخارج این رفت و آمد بین نجف و کوفه چگونه تأمین می شود تا اینکه یک روز که ایشان عزم کوفه را داشتند از خانه خارج شدند و من مخفیانه پشت سر ایشان راه افتادم ... عادت ایشان این بود که هنگام حرکت در بیرون، عبایش را به سر می انداختند و اصلاً هم به پشت سر نگاه نمی کردند.علی آقا قاضی از میان بازار عبور کرد تا به ترمینال رسید و مستقیم رفت که سوار ماشین شود، ناگهان دیدم درست هنگامی که مرحوم قاضی پایش را روي پله ماشین گذاشت، سیدي به سرعت آمد و مقداري پول به ایشان داد. علی آقا قاضی نگاهی به پشت سرش کرد و لبخندي زد و به من فهماند که اگر انسان صبر

کند و توکل نماید، خداوند اینگونه می رساند.

منبع

عطش  بخش صبر و توكل