محمدمهدى فرزند سيد مرتضى طباطبايى، در شوال ۱۱۵۵ در شهر مقدس كربلا متولد شد. شبى كه سيد ديده به جهان گشود، پدرش در خواب ديد كه امام رضا عليه السلام به محمدبن اسماعيل بن ربيع از اصحاب امام كاظم و امام رضا و امام جواد عليهم السلام دستور داد شمعى بر فراز بام خانه سيد مرتضى برافروزد. وقتى آن را روشن ساخت نورى از آن شمع به آسمان بالا رفت كه نهايت نداشت. 

محمدمهدى، علوم مقدماتى حوزه را نزد پدرش فراگرفت و پس از تكميل دروس مقدماتى وسطح، از محضربزرگانى چون: وحيدبهبهانى، شيخ يوسف بحرانى و... استفاده كرد و موفق به كسب اجتهاد در سنين جوانى گرديد. وى در سال ۱۱۸۶ به مشهد مقدس هجرت و هفت سال از عمرش را در كنار بارگاه منوّر امام رضا عليه السلام سپرى كرد و در اين مدت در درس ميرزا مهدى اصفهانى خراسانى شركت جست. همچنين در سال ۱۱۹۳ به حجاز سفر كرد و دو سال در مكه به درس و بحث اشتغال داشت. از آثار حضور علامه 

بحرالعلوم، شركت طلاب اهل سنت در درس او بود كه بر اثر همين روشنگريها، امام جمعه شهر مكه در سن هشتاد سالگى شيعه شد. 

علّامه در طول حيات علمى خود، شاگردان زيادى را تربيت كرد؛ از جمله: شيخ جعفر كاشف الغطا، ملّا احمد نراقى، حجةالاسلا سيد محمد باقر شفتى و... 

علامه بحرالعلوم خدمات اجتماعى ارزنده اى نيز انجام داد كه به برخى از آنها اشاره مى كنيم: 

۱. تعيين جايگاه مرقد هود و صالح در قبرستان وادى السلام. 

۲. بناى مقام حضرت مهدى در صحن مسجد سهله. 

۳. تعمير مسجد شيخ طوسى. 

۴. تأسيس كتابخانه خطى بحرالعلوم. 

۶. اضافه كردن اراضى به حرم مطهر امام على عليه السلام و... 

سرانجام علامه بحرالعلوم در ۲۴/ ذى حجه/ ۱۲۱۲ به ديار باقى شتافت. پيكر پاكش را پس از تشييع در كنار باب شيخ طوسى حرم مولا به خاك سپردند. 

 منابع?

ره توشه عتبات صفحه ۹۸ به نقل از

 گلشن ابرار، ج ۱، صص ۳۰۰- ۲۹۴، اقتباس.